Ο καλός μου γιατρός ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός καθώς μου ανακοίνωνε τη νέα μου πάθηση που ερχόταν να προστεθεί στο πάνθεον των μυοσκελετικών συνδρόμων μου.  Είμαι υπέρ της ψυχοκατακλυσμικής μεθόδου οπότε επέμεινα να το ακούσω. Αλλωστε αρκετοί υποστηρίζουν ότι το πρώτο βήμα της ίασης είναι να παραδεχθείς την ασθένεια σου. Εκεί λοιπόν με χτύπησε σαν την κεραμίδα του Πύρρου - chondromalacia patelae (επί το ελληνικότερον μαλάκυνση των χόνδρων). Εδώ και καιρό είχα τις υποψίες μου αλλά άλλο να στο λένε κατάμουτρα.

"Αυτά παθαίνει όποιος τελματώνει μπροστά σε μία οθόνη" με στηλίτευσαν χαιρέκακα οι τεχνοφοβικοί φίλοι μου. Στο παρελθόν χτυπήθηκα από απανωτά καρπιαία σύνδρομα - πρώτα με εγκατέλειψε η δεξιά μου - όταν το ποντίκι έγινε προέκταση της αριστεράς μου με πρόδωσε και αυτή. Ακολούθησε η μέση και η πλάτη. Παρά τις επενδύσεις σε high-tech καθίσματα φορέσαμε και ζώνη. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με τα γόνατα. Επόμενο ήταν να θυμηθώ το κουτσοκουλόστραβο του Καρκαβίτσα.

Χάσαμε το μέτρο; Μπορεί. Όμως τα μηνύματα που έρχονται είναι ολοένα και πιο δυσοίωνα. Μπορεί να πατώσαμε πανευρωπαϊκά αλλά φαίνεται ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη. Φροντιστήρια πληροφορικής ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια σε κάθε γειτονιά. Γιατί; Μα η αγορά είναι αμείλικτη. Θα εισχωρήσει σε κάθε κενό του συστήματος. Γιατί υπάρχουν φροντιστήρια ξένων γλωσσών; Γιατί τόσα χρόνια παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τον πατριωτισμό των Ελλήνων, στα σχολεία μας κανείς δε μαθαίνει ξένη γλώσσα. Εκτός αν εννοούμε το  γουντ γιου λαικ μαμζελ δη γκρης επαρκές επίπεδο γλωσσομάθειας. Έτσι και τώρα αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Στο σχολείο κανείς δεν αποκτά τις δεξιότητες πληροφορικής που θα του χρειαστούν αύριο. Για αυτό πηγαίνει σε ειδικά φροντιστήρια και πληρώνει τον κεφαλικό φόρο σε μία ιδιωτική εταιρεία που αναλαμβάνει να εκδώσει το πιστοποιητικό του.

Να τολμήσω να θίξω το θέμα της έρημης γλώσσας μας; Από την ιουράσια περίοδο που πήγαινα Πανεπιστήμιο, πληρώναμε κεφαλικό φόρο στις εκδόσεις της Οξφόρδης και της Λειψίας, για να αγοράσουμε τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Σήμερα αντίστοιχα στην ηλεκτρονική περίοδο πηγαίνουμε στο πανεπιστήμιο Tufts ή στο Irvine.

Τόσα χρόνια, τόσα πανεπιστήμια, τόσα κέντρα, τόσες επιδοτήσεις, τόσα προγράμματα και μία μέθοδο για την εκμάθηση των ελληνικών -νέων και αρχαίων- δεν βρήκα στον ελληνικό κυβερνοχώρο. Βρήκα όμως αρκετές στο διεθνή.

Ενα λεξικό κατάλληλα προσαρμοσμένο για μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας δεν καταφέραμε να φτιάξουμε. Διαφημίζουμε όμως λογισμικά που στην καλύτερη των περιπτώσεων γίνονται φρίσμπυ από τους μαθητές.

Πόσες αλήθεια σελίδες μπορείτε να μετρήσετε που ενισχύουν την παρουσία της Ελληνικής γλώσσας στο διαδίκτυο, με θέματα πολιτισμού και εκπαίδευσης;

Πώς να μην την πάθεις λοιπόν τη chondromalacia?

Το διαδίκτυο είναι απλώς ένα σύμβολο της καθυστέρησης που παρουσιάζει η χώρα μας στο χώρο της γνώσης. Σε σύνολο 19 χωρών, με 19 δείκτες καταλαμβάνουμε την τελευταία θέση σε έρευνα, τεχνολογία και καινοτομία (κόμβος CORDIS).

Οι ελπίδες μας πλέον απέναντι στο διάχυτο εκχυδαϊσμό, το φθόνο και τη λατρεία του χρήματος είναι μόνο η ευαισθησία της νέας γενιάς που βασίζεται στην αγάπη της γνώσης. Μια ελπίδα μας απομένει η αντίσταση στην ισοπέδωση αξιών και στον αισθητικό και ηθικό μηδενισμό. Εργασία και χαρά λοιπόν κι ας τη λένε αλλιώς.