Μετάσταση :
Έμφαση στο διαμεσολαβητικό ρόλο της Παναγίας μεταξύ θεού και ανθρώπου και "ανταμοιβή" ανάβαση "σώματι" στον ουρανό.
 

Στα έργα του Τέρνερ δεν απεικονίζονται τα "στοιχεία του τοπίου" αλλά η εντύπωση του τόπου και του χρόνου, που δημιουργείται όχι μέσω του συναισθήματος αλλά μέσω συνειρμού νοητής εικόνας που τροφοδοτείται από την ανάμνηση. 

Η επιλογή των χρωματικών αντιπαραθέσεων και των ισχυρών αντιθέσεων του φωτός ώστε να εκφράσει την ομορφιά και τη δύναμη των θαλάσσιων τοπίων […]

 (χαρακτηριστική είναι η έλξη του Τέρνερ για τα θαλασσινά θέματα) ανταποκρίνονται τέλεια στην αισθητική του "υψηλού" όπως εκφράστηκε από την ευαισθησία του πρώιμου ρομαντισμού. Η περιγραφή της φύσης υπερέχει και το φως γίνεται πρωταγωνιστής.

Με την τρομερή και απειλητική της όψη η φύση τους υπενθυμίζει διαρκώς πόσο εύθραστα είναι τα ανθρώπινα όντα και πόσο εύκολα μπορούσε να καταστρέψει όλα τα έργα τους.

Τα ταξίδια του στην Ιταλία τον επηρέασαν στη μελέτη του φωτός. Από ένα σημείο και μετά αποποιείται τις σκιές και τα περιγράμματα και σε αντάλλαγμα, αποκτά την ικανότητα να ζωντανεύει το χρώμα με το πινέλο και να τροφοδοτεί τη ματιά του ώστε να καταφέρει να διαπεράσει το φως.

Ουίλλιαμ Τέρνερ: Χιονοθύελλα - Ατμόπλοιο έξω απο την είσοδο του λιμανιού 1842 ( Λάδι σε καμβά 91,5 Χ 122 εκ.) Τέιτ Γκάλερι Λονδίνο

Αφορμή γι’ αυτό το έργο στάθηκε μια εμπειρία του ζωγράφου: Το πλοίο στο οποίο επέβαινε, ενώ πλησίαζε στο λιμάνι, έπεσε σε σφοδρή χιονοθύελλα. Στον πίνακα, σύννεφα—χιόνι—θάλασσα έχουν γίνει ένα. Η μανία των στοιχείων της φύσης είναι τέτοια, που το πλοίο έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Μπορείτε να δείτε ένα ντοκιμαντέρ που αναλύει τους συμβολισμούς του πίνακα. Μέρος Ι, μέρος ΙΙ, μέρος ΙΙΙ, μέρος IV, μέρος V, μέρος VI.

Μποτιτσέλι:

Ο ζωγράφος είχε άμεση σχέση με το περιβάλλον των Μεδίκων όπου ανθούσαν οι ιδέες του Νεοπλατωνισμού. Ήταν τόσο έντονο το ενδιαφέρον για τον Πλάτωνα ώστε κάθε χρόνο οργανωνόταν ένα "πλατωνικό" συνέδριο. Εκεί γίνονταν συζητήσεις για την αθανασία της ψυχής και την τάση της προς το θείο, αλλά και για τη δύναμη της αγάπης αποκαθαρμένης από κάθε σαρκική συνεκδοχή. Η επίγεια ομορφιά θεωρούνταν ένα από τα πιο ισχυρά μέσα πρόσβασης στο θείο, το οποίο συνέπιπτε με το καλό. Η πολύ στενή αυτή σχέση ανάμεσα στα επίγεια και τα θεϊκά πράγματα, με τα πρώτα να αποτελούν αντανάκλαση των δευτέρων, ευνοούσε τη χρήση του συμβόλου και της αλληγορίας ως μέσων έκφρασης. Η τέχνη μπορούσε να διεγείρει τις αισθήσεις, που σχετίζονταν με τον κόσμο της ομορφιάς όσο και να οδηγήσει σ΄ένα υψηλότερο επίπεδο μέσω και των συμβόλων που χρησιμοποιούσε.
Ο Μποτιτσέλι συμμετείχε άμεσα σ΄αυτό το πολιτιστικό κλίμα σαν επίσημος ζωγράφος δίνοντας με τους πίνακές του μορφή στις νεοπλατωνικές ιδέες. Η Φύση σ΄όλες της τις εκφάνσεις μεταβάλλεται σε καθρέπτη της Ιδέας που διέπει τη δημιουργία.