Terra computerata

Είναι το διαδίκτυο άναρχο ή αναρχικό; Σίγουρα δεν υπάρχει μία υπέρτατη αρχή που αποφασίζει ποιος δημοσιεύει και ποιος όχι. Αυτό σίγουρα συγκαταλέγεται στα υπέρ του παρά τις παρενέργειες που προκαλεί η ευκολία δημοσίευσης κι εννοώ φυσικά την υπερφόρτωση του δικτύου με προσωπικές πληροφορίες που λίγους θα ενδιαφέρουν. Είναι ελεύθερο το διαδίκτυο; Όχι για πολύ λένε μερικοί και κρυφογελούν χαιρέκακα. Μπορεί ήδη το carnivore (πρόγραμμα ανίχνευσης επικίνδυνων μηνυμάτων) να ψαχουλεύει τα ηλεκτρονικά μας μηνύματα αλλά τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει. Η πρώτη διεθνής συνθήκη για την αντιμετώπιση του εγκλήματος στο διαδίκτυο πρόκειται να υπογραφεί στις αρχές Δεκεμβρίου από τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, τις ΗΠΑ (φυσικά), τον Καναδά και την Ιαπωνία. Φήμες φέρουν ότι θα παρέχει απόλυτες εξουσίες στις αστυνομικές αρχές και θα επιτρέπει την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων. Δεν προλάβαμε να χαρούμε την Αρχή Προστασίας τους!

Είναι το διαδίκτυο όχημα των τρομοκρατών; Η ανωνυμία που προσφέρει στους χρήστες του οι οποίοι μπορούν εύκολα να αποκτήσουν πρόσβαση από τα διάφορα ίντερνετ-καφέ μπορεί να «αξιοποιηθεί» κατάλληλα από εγκληματίες. Τα ίχνη που άφησαν οι τρομοκράτες της 11^ης Σεπτεμβρίου ερευνώνται καθώς μιλάμε από τις διωκτικές αρχές. Σε κάθε περίπτωση προστέθηκε άλλος ένας πονοκέφαλος για τις κυβερνήσεις που προσπαθούν να εφεύρουν τρόπους ώστε να ελέγξουν την πληροφορία. Ο κίνδυνος τρομοκρατικής επίθεσης μέσω διαδικτύου αυξάνεται εκθετικά καθώς ολοένα και περισσότερες υπηρεσίες το χρησιμοποιούν. Ακόμα και στην Ελλάδα έχει συσταθεί γραφείο αντιμετώπισης ηλεκτρονικού πολέμου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Είναι πολλά τα θέματα που ανακύπτουν από το όχι και τόσο νέο πια μέσο. Κατά καιρούς οι προβολείς της δημοσιότητας πέφτουν πάνω σε διαφορετικά ζητήματα. Πριν λίγο καιρό είχαμε το θέμα της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των τραγουδιστών (διάβαζε των δισκογραφικών εταιρειών) λόγω της παράνομης διακίνησης μουσικών κομματιών μέσω του διαδικτύου. Άλλοτε μας έχουν απασχολήσει τα δίκτυα πορνογραφίας με έμφαση στην παιδική πορνογραφία. Οι γονείς ανησυχούν πολύ για το περιεχόμενο των σελίδων που επισκέπτονται τα παιδιά τους και κρυφοκοιτούν πάνω από τους ώμους των νεαρών σέρφερς.

Το διαδίκτυο είναι μία δεξαμενή της συλλογικής γνώσης. Ανάμεσα στις σελίδες που ταξιδεύουν σε κάθε μας κλικ γύρω στην υφήλιο, υπάρχουν κι αρκετές που θα έπρεπε να μας κάνουν να αποστρέφουμε το βλέμμα μας. Όσο φιλότιμες προσπάθειες κι εάν καταβάλλουν οι κυβερνητικές υπηρεσίες είναι ή ίδια η έκταση του διαδικτύου που καθιστά το έργο τους δυσβάστακτο. Είμαστε σίγουροι ότι επιθυμούμε την κρατική παρέμβαση; Υπάρχουν πολλά ανοικτά θέματα ηθικής εδώ. Η ανάπτυξη, εξάλλου, του ηλεκτρονικού εμπορίου, η οποία γίνεται με ραγδαίους ρυθμούς και σίγουρα θα συνεχίσει να αυξάνει, αποτελεί ένα ακόμη σημείο-κλειδί στη σχέση κράτους και Διαδικτύου. Διότι οι μεγάλες εταιρίες, οι οποίες βλέπουν το δυνητικό αγοραστικό κοινό τους να γίνεται αχανές και παγκόσμιο, δεν μπορούν να ανεχθούν παραφωνίες και παρατυπίες.

Οι δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα από την άλλη καταγγέλλουν ότι τουλάχιστον είκοσι χώρες λογοκρίνουν ή απαγορεύουν εντελώς την πρόσβαση των πολιτών τους στο διαδίκτυο. Οι κυβερνήσεις μπορούν να ασκήσουν λογοκρισία μέσω κεντρικών κόμβων από τους οποίους διοχετεύεται το περιεχόμενο του διαδικτύου στους τοπικούς χρήστες. Είναι ευκολότερο τεχνικά να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε συγκεκριμένα site, παρά να φιλτράρουν το περιεχόμενό τους. Κοντά στα ξερά όμως καίγονται και τα χλωρά. Δεν μπλοκάρονται μόνο τα πορνογραφικά sites αλλά και σελίδες ακτιβιστών, πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης κτλ. Από κει και πέρα έχει ανοίξει η κερκόπορτα. Η διεθνής συνθήκη που υπογράφεται σύντομα αντιμετωπίζει και το θέμα της επιβολής της νομοθεσίας πχ. της Αμερικής εκτός των συνόρων της. Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι αν κανείς προξενεί βλάβη σε αμερικανούς πολίτες, τότε είναι υπόλογος στην αμερικανική δικαιοσύνη ανεξαρτήτως γεωγραφικής τοποθεσίας. Να το κάνουμε λίγο πιο εφιαλτικό; Αν η αμερικανική νομοθεσία αποφασίσει να γίνει λίγο πιο σκληρή με όσους έχουν αποκλίνουσες ιδέες, όσους αγωνίζονται για ένα καλύτερο περιβάλλον ή όσους θέλουν την κατάργηση των πυρηνικών; Σκεφτείτε τι θα γινόταν με όσους ήταν εναντίον του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους και για να ενημερώσουν τον κόσμο. Ας μη μας διαφεύγει ότι σε κάποιες πολιτείες των Η.Π.Α. ισχύει ακόμη η θανατική ποινή.

Πόσες φορές οδηγώντας στο δρόμο δεν έχετε ευχηθεί να είχατε τη δυνατότητα να συλλάβετε τον ταξιτζή που φρέναρε απότομα μπροστά σας; Γιατί να μην έχουμε τη δυνατότητα να «συλλαμβάνουμε» τις ιστοσελίδες που προβάλλουν τη χειρότερη πλευρά του ανθρώπινου γένους; Από κει και πέρα χρειαζόμαστε ένα όργανο που θα αναλύει αυτές τις προτάσεις εξοστρακισμού. Ελευθερία ναι, ασυδοσία όχι. Το διαδίκτυο ανήκει στους χρήστες του και αυτό που χρειαζόμαστε επειγόντως είναι μία συλλογική ηθική αυτορύθμισής του.

Μπορείτε να συμπεριλάβετε έναν σύνδεσμο προς τις σελίδες του netschoolbook χωρίς φόβο, με πάθος και χωρίς πάθος. Tα πνευματικά δικαιώματα των κειμένων ανήκουν στους δημιουργούς τους, οι οποίοι - μεταξύ πολλών άλλων -διατηρούν και το δικαίωμα να αλλάξουν και απόψεις χωρίς να χρειαστεί να αποκηρύξουν τα γραφόμενά τους.
Αν θελήσετε να αναπαράγετε τα κείμενα, έντυπα, ηλεκτρονικά ή ψηφιακά σας
παρακαλούμε να μας το γνωστοποιήσετε πριν. Δε μπορούμε να το απαγορεύσουμε βέβαια
(απαγόρευση = μέριμνα για κατασταλτικά μέτρα). Απλά, η μη αναφορά στη πηγή,καθώς και η όποια αποσπασματική αντιγραφή δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη για μας και δε θα τιμά ιδιαίτερα εσάς.