|
ΤΟ ΩΡΑΙΟ
 "Μόνο το Είναι, ως καθρέφτης του Ενός και του
θεϊκού, μπορεί να διεγείρει την ψυχή μ΄ αυτόν τον τρόπο και να την παρακινήσει
σε θέαση. Αφού το Έν, στη δεύτερη Υπόστασή του, είναι μαζί νους που γνωρίζει και
νοητές μορφές, και στη μορφή οφείλεται η διαφορά ανάμεσα στο ωραίο και στο
άσχημο αντικείμενο, το ωραίο είναι σημείο, και επακόλουθο, αυτής της μέθεξης του
αντικειμένου στην ιδανική Μορφή.
Και ακόμα: το βίωμα του ωραίου δεν είναι η απλή παρατήρηση ότι η ύλη είναι ικανή
να δεχτεί την Ιδανική Μορφή, είναι κάτι για το οποίο η Ψυχή αποφαίνεται σαν να
το γνωρίζει από πολύ παλιά και, αναγνωρίζοντας το, το υποδέχεται και
προσαρμόζεται σ΄ αυτό… Η ερμηνεία μας είναι ότι η ψυχή όντας αυτό που είναι, και
πλησιάζοντας την πραγματική ουσία που είναι ανώτερή της, χαίρεται βλέποντας το
θέαμα των όντων που συγγενεύουν μ΄αυτήν ή ίχνη αυτών των όντων. Η έκπληξη που
δοκιμάζει όταν τα βλέπει, την κάνει να τα συσχετίζει με τον εαυτό της και να
θυμάται τον εαυτό της και ότι της ανήκει. Όταν λοιπόν η ύλη περιβάλλεται την
ομορφιά, αποκτά μια βαθιά συγγένεια με την ψυχή. Και η ψυχή χαίρεται όταν
αναγνωρίζει την ίδια της τη φύση υλοποιημένη και όταν μ΄αυτόν τον τρόπο
συνειδητοποιεί τη μέθεξή της στο θεϊκό.
Όταν λοιπόν αντιλαμβανόμαστε μέσα στα σώματα μια Ιδέα που κυριαρχεί στην άμορφη
και αντίθετη φύση και τη συνδέει με την Ιδέα - μια μορφή που διακρίνεται
υποτάσσοντας τις άλλες μορφές - τότε συλλαμβάνουμε μεμιάς την αποσπασματική
πολλαπλότητα. Η ιδέα την ανάγει και την εισάγει στην εσώτερη και αδιαίρετη
ενότητα. Της προσδίδει τη συμφωνία, την προσαρμογή και τον εσωτερικό δεσμό
μ΄αυτήν την εσώτερη ενότητα.
Για τη σχέση του Καλού και του Ωραίου
ο Πλωτίνος εξηγεί:
Το καλό και το Ωραίο μετέχουν της κοινής πηγής. Η αγαθότητα και η ωραιότητα των
Μορφών απορρέουν από τις ιδανικές ιδιότητές τους, αλλά στην ιεραρχία του Είναι
το Αγαθό έχει προτεραιότητα. Ο Πλωτίνος στο πνεύμα του πλατωνικού Συμποσίου
περιγράφει την αγάπη που είναι πάντα, σε κάθε της μορφή, αγάπη για το ωραίο και
επομένως αγάπη για το Αγαθό και το Είναι…
Οι εμπειρίες μας από την αισθητή ομορφιά μας δίνουν μια πρόγευση, μας
αναγγέλλουν αυτό που βρίσκεται πέρα από τον αισθητό κόσμο, αλλά για να πάμε πέρα
από αυτό τον κόσμο πρέπει να απομακρυνθούμε από την "υλική ομορφιά".
"Πρέπει να κλείσεις τα μάτια και να εκκαλέσεις ένα άλλο όραμα που θα αφυπνιστεί
μέσα σου, ένα όραμα που είναι πατρογονική κληρονομιά όλων μας, αλλά λίγοι την
αξιοποιούν." Πρέπει να γίνεις ωραίος στο πνεύμα και ηθικά ανώτερος για να
γνωρίσεις την τέλεια ομορφιά.
"όταν ξέρεις ότι έχεις γίνει αυτό το τέλειο έργο, όταν αυτοσυγκεντρώνεσαι στην
αγνότητα του είναι σου και δεν απομένει πια τίποτα που να μπορεί να κλονίσει
αυτή την εσώτερη ενότητα, όταν δεν υπάρχει τίποτα εξωτερικό που να προσφύεται
στον αυθεντικό άνθρωπο, όταν διαπιστώνεις ότι είσαι απόλυτα πιστός στην
ουσιαστική φύση σου, όταν είσαι ολόκληρος αυτό το μοναδικό αληθινό Φως που δεν
μετριέται με την έκταση… όταν αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ωριμάσει ως αυτό το
στάδιο, έχεις γίνει πια ολόκληρος ένα όραμα: Αυτό είναι το μόνο μάτι που μπορεί
να δει το περίτρανα Ωραίο.
Γραφείο / Αρχείο /
Ημερολόγιο /
Χειρόγραφα /
Βιογραφικά
/ Σημειώσεις /
Οδηγίες χρήσης
<-----
Αρχική
|
