|
Το Πνεύμα και το Ωραίο
 Η πραγματικότητα είναι Πνεύμα ή Νους
(GEIST) ένα συστηματικό όλον, που η αυτοανέλιξή του, μέσα από τη
δραστηριότητα της σκέψης του, δημιουργεί τη δομή και την ιστορία όλων των όντων.
Κατά την πορεία της αυτοανέλιξής του, το Πνεύμα πρέπει να περάσει από ένα στάδιο
αυτοαποξένωσης, αλλοτρίωσης, ή εξωτερίκευσης, που είναι η Φύση.
Επιστρέφει όμως στον εαυτό
του σε τρεις βαθμούς αυτοπραγμάτωσης. Για να υποβοηθήσει την απαλλαγή του από
αυτή την αλλοτρίωση που θέτει την ύπαρξη της Φύσης, το Πνεύμα χρειάζεται μια
φάση δραστηριότητας στην οποία η Ιδέα μπορεί να εκδηλωθεί ( και το πνεύμα να την
αναγνωρίσει) με αισθητή μορφή- στην οποία δηλαδή το χάσμα που δημιουργεί το
Πνεύμα ανάμεσα στον εαυτό του και την ύλη να γεφυρώνεται, και η Ιδέα να μπορεί
να "λάμπει" μέσα από την ίδια την ύλη.
Κάθε έργο τέχνης, λοιπόν,
όταν επιτυγχάνει το ωραίο, περιέχει μια συμφιλίωση ανάμεσα στην ύλη και το
περιεχόμενο, ανάμεσα στην αισθητή επίφαση και την ενσαρκωμένη ιδέα. "Ένα ωραίο
αντικείμενο είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ελευθερίας, της ουσίας του
Πνεύματος, γιατί επιτρέπει στην ίδια του την έννοια να εμφανιστεί πραγματωμένη
στην αντικειμενική του παρουσία".
Αυτό παρουσιάζεται ανεξάρτητο
από άλλα πράγματα, αυτόνομο, εντελές και άπειρο. Έτσι, το εγώ βυθίζεται σε μια
εκστατική και ολοκληρωτική θέαση, από την οποία έχουν απομακρυνθεί το πάθος και
η επιθυμία.
"Η αισθητική θέαση του ωραίου είναι μια
φιλελεύθερη διαπαιδαγώγηση".
Γραφείο / Αρχείο /
Ημερολόγιο /
Χειρόγραφα /
Βιογραφικά
/ Σημειώσεις /
Οδηγίες χρήσης
<-----
Αρχική
| 