Ομάδα Bodybuilders. Η ομάδα μας συζητά τα τεχνάσματα διαφημιστών που παρουσιάζουν το «ιδεώδες σώμα». Θα ασχοληθούμε με τα στερεότυπα, τα οποία προωθούν τα γυμναστήρια και τα ινστιτούτα ομορφιάς.

Ας επισκεφθούμε ιστοσελίδες κέντρων αδυνατίσματος και γυμναστηρίων. Ας παρατηρήσουμε τις εικόνες που προβάλλουν. Γιατί αναζητάμε τόσο απεγνωσμένα την απόκτηση του ιδανικού σώματος; Στις δυτικές κοινωνίες η λεπτόσωμη εμφάνιση στις γυναίκες έγινε συνώνυμη με τη δύναμη, την ευτυχία, την επιτυχία και την σεξουαλική ελκυστικότητα, ενώ αντίθετα η παχυσαρκία αντιπροσωπεύει την οκνηρία, την αυτοεγκατάλειψη και την έλλειψη θέλησης. Οι νέες γυναίκες στις δυτικές κοινωνίες δέχονται τεράστιες "πιέσεις" για να είναι "καλοφτιαγμένες, σφικτές και ηλιοκαμένες".
Οι τηλεοπτικές σαπουνόπερες και διαφημίσεις παρουσιάζουν τις ηρωίδες λεπτές, νέες και όμορφες. Η "βιομηχανία την απώλειας βάρους" ανθεί.

 Παρατηρήστε τις εικόνες και τους ρόλους που προβάλλουν τα ΜΜΕ για τη γυναίκα. Τα μοντέλα είναι λεπτά; ποιες ποιότητες του άντρα ή της γυναίκας προβάλλονται; Συμπληρώστε τον πίνακα:

 Για να βρείτε ιστοσελίδες κέντρων αισθητικής και αδυνατίσματος καθώς και γυμναστηρίων επισκεφθείτε μία πύλη και ακολουθήστε τη διαδρομή Υγεία & διατροφή > Κέντρα αδυνατίσματος

Προετοιμάστε μία παρουσίαση στην τάξη σας παραδειγμάτων από διαφημίσεις που προβάλλουν συγκεκριμένα αισθητικά πρότυπα.

 Συζητήστε το κατά πόσον αυτά τα συγκεκριμένα πρότυπα μεταβάλλονται στην πορεία του χρόνου. Δείτε ένα παράδειγμα. 

 Συζητήστε περιπτώσεις "κοινωνικού ρατσισμού" στο σχολείο σας με παχύσαρκα άτομα.

 Υποστηρικτικό υλικό

 Έρευνες στις ΗΠΑ αναδεικνύουν τον επηρεασμό της κοινωνίας και τα αισθητικά πρότυπα που αυτή αναπαράγει, "καταδικάζοντας" τα παχύσαρκα άτομα σε κατάσταση "αποκλεισμού" και περιθωριοποίησης.

 Πολλά παχύσαρκα άτομα τίθενται σε μια διαρκή "βασανιστική" δοκιμασία με έντονες διακρίσεις στους εργασιακούς χώρους, στο σχολείο κ.α . Από την άλλη άνδρες και γυναίκες με ωραία εμφάνιση είναι "αντικείμενα" ευνοϊκών προκαταλήψεων, όπου και θεωρούνται a priori πιο αγαπητοί και χαρισματικοί. Διαβάστε σχετικά.

 Η θηλυκότητα (και άρα η λεπτή σιλουέτα) αποδεικνύονται όχι μόνο πολύτιμα πλεονεκτήματα για τη γυναίκα στις ιδιωτικές σχέσεις και την επαγγελματική καταξίωση, αλλά και ένα ουσιαστικό στοιχείο της ταυτότητός της, ένα μέσο αυτοεπιβεβαίωσης.

 Ανάμεσα σε αυτό το κρίσιμο "υπαρξιακό" δίλημμα, παρουσιάζεται εξαιρετικά αυξημένη συχνότητα διατροφικών διαταραχών στα κορίτσια εφηβικής ηλικίας (ομάδα υψηλού κινδύνου), σε μια ιδιαίτερα αγχώδη περίοδο της ζωής και στην προσπάθεια τους να ξεπεράσουν τα προβλήματα που συνοδεύουν την διαμόρφωση της ταυτότητάς τους...
Αυτή η δυσαρέσκεια ως προς το σώμα και ο υποσιτισμός έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ στην συντριπτική πλειοψηφία των νεαρών κοριτσιών (επιδημιολογικές διαστάσεις), που τείνει πια να αποτελέσει "φυσιολογικό" χαρακτηριστικό γνώρισμα της ηλικίας, με σοβαρότατες επιπτώσεις για τον αναπτυσσόμενο οργανισμό.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ποσοστό > 50% των κοριτσιών εφηβικής ηλικίας πιστεύει ότι είναι υπέρβαρο και παχύσαρκο, χωρίς όμως να είναι στην πραγματικότητα.....

 Αυτός ο εγκλωβισμός, η έμμονη ιδέα και η σχεδόν καθολική υποταγή στην προβαλλόμενη ως ιδανική εικόνα σώματος (από ΜΜΕ, διαφημίσεις, μόδα, περιοδικά, καταστήματα καλλυντικών, καλλιτεχνικό στερέωμα) προκαλεί "πανικό" κυρίως σ' αυτήν την ευαίσθητη ηλικιακή ομάδα του πληθυσμού.

 Δεν είναι καθόλου σπάνια διάφορα φαινόμενα κοινωνικού "ρατσισμού" στα σχολεία έναντι της παχυσαρκίας (...), με εξευτελισμό, κοροϊδία και συστηματική ταπείνωση από συμμαθητές (αγενείς παρατηρήσεις, μη κολακευτικά πειράγματα, ειρωνικά σχόλια και διάθεση). Οι επιπτώσεις από το φαινόμενο αυτό είναι εξαιρετικά δυσάρεστες και ανυπόφορες για την πλειοψηφία των υπέρβαρων κοριτσιών εφηβικής ηλικίας, που διαθέτουν ευαίσθητο χαρακτήρα και είναι πολύ ευάλωτα στην κριτική.

Παχύσαρκοι αυξάνονται και πληθύνονται

Χρήστος Μιχαηλίδης Ελευθεροτυπία 24/10/03

Και μαζί τους «χοντραίνουν» και τα κέρδη όλων εκείνων των επιχειρήσεων που έχουν σχέση με τους ευτραφείς ανθρώπους. Όπως έγραψε πρόσφατα ο «Εκόνομιστ», το τελευταίο αξεσουάρ που κρατούν τα γκαρσόνια σε διάφορες μεγάλες πόλεις της Αμερικής (όπου, σημειωτέον, το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι υπέρβαρο) είναι ένα κομπιουτεράκι χειρός, το οποίο υπολογίζει επί τόπου πόσες θερμίδες, πόσους υδατάνθρακες, πόσα γραμμάρια λίπους και λοιπά, έχει η μερίδα φαγητού που μόλις παρήγγειλε κάποιος πελάτης.

Το 1995 ήταν γύρω στα 200 εκατομμύρια, διεθνώς, οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονταν ως «υπερβολικά βαρείς». Τώρα, έχουν ξεπεράσει τα 300 εκατομμύρια. Στα αγγλικά, η υπερβολική παχυσαρκία είναι γνωστή με τον όρο obesity. Τώρα που το πρόβλημα πήρε διαστάσεις «παγκόσμιας επιδημίας», τα αγγλόφωνα μίντια παρέφρασαν τον όρο και τον έκαναν globesity -σε ελεύθερη μετάφραση «παγκοσμιο-παχυσαρκία». Η ιατρική επιστήμη αντιμετωπίζει τους παχείς ανθρώπους ως αρρώστους και μάλιστα σε σοβαρή κατάσταση, το δε εμπόριο (όπως η εταιρεία π.χ. που κατασκευάζει τα κομπιουτεράκια που σας είπαμε πριν) ως εξαίρετους πελάτες! Μόνο στην Αμερική, σκεφθείτε, ο ετήσιος τζίρος των ινστιτούτων και κέντρων αδυνατίσματος φτάνει τα 40 δισ. δολάρια.

Ανυπολόγιστα είναι τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών που παράγουν διάφορα φάρμακα και σκευάσματα, σπανίως αποτελεσματικά, εναντίον της παχυσαρκίας. Όλοι αυτοί οι εμπορικοί κλάδοι συγκροτούν ένα πανίσχυρο λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τόσο ισχυρό που, όταν είναι να ληφθούν από την Πολιτεία κάποια μέτρα με μεσομακροπρόθεσμο στόχο τη δραστική μείωση των παχύσαρκων, ασκούν τεράστιες πιέσεις -εκβιασμούς στους πολιτικούς, ώστε να «μαλακώσουν» όσο γίνεται πιο πολύ τα μέτρα αυτά- ει δυνατόν να τα... ξεχάσουν κιόλας.