Hyperliterature

Λογοτεχνία που γράφεται για το διαδίκτυο και διακινείται μέσω διαδικτύου. Πρόκειται για μια νέα μορφή τέχνης. Προέρχεται από την τήξη εικόνας, κειμένου, βίντεο, ήχου σε ένα μάγμα και προκαλεί εντυπώσεις που απευθύνονται σε πολλές αισθήσεις. Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση του Pavic που αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτό το είδος της λογοτεχνίας αφορά κυρίως στη νέα γενιά λογοτεχνών, όπως επίσης και στους νέους συγγραφείς που δεν έχουν εκδώσει ακόμα βιβλίο[1].

Μπορούμε να διακρίνουμε είδη υπερλογοτεχνίας, χρησιμοποιώντας ως κριτήρια:

β) Το κείμενο. Προέρχεται από τη μετατροπή έντυπης λογοτεχνίας σε υπερκειμενική ή έχει εξαρχής κατασκευαστεί ως υπερκείμενο;

γ) Την τεχνολογία παρουσίασης του κειμένου. Ενσωματώνει διαδραστικά στοιχεία;

Στη διαδεδομένη αντίληψη ότι το διαδίκτυο αποτελεί, προς το παρόν, φτηνό τρόπο έκδοσης συγγραφικής δουλειάς[2] υπάρχει και αντίλογος: το πλεονέκτημα της άμεσης πρόσβασης στο κοινό σχεδόν ακυρώνεται από το χάος που κυριαρχεί. Επισκέψιμες λογοτεχνικές ιστοσελίδες παραμένουν αυτές των καθιερωμένων συγγραφέων, οι οποίες υποστηρίζονται από έναν ισχυρό μηχανισμό προώθησης και διαφήμισης του προϊόντος της λογοτεχνίας.

«Γιατί πολλοί διανοούμενοι ενοχλούνται από το διαδίκτυο; Αν ο καθένας έχει τη δυνατότητα να γράφει και να δημοσιεύει στο δίκτυο, υποστηρίζουν, τι θα απογίνει η λογοτεχνία; Αυτό που φαίνεται να ξεχνούν είναι πως τα εκτυπωτικά μηχανήματα είναι απλές μηχανές. Οι εκδοτικοί οίκοι δεν είναι ναοί. Αν η ποίηση τα έβγαλε πέρα με τη “μηχανική αναπαραγωγή” της, θα μπορέσει να θέσει τους δικούς της όρους και στην ηλεκτρονική εκδοχή της»[3]

[1] Οι ιστοσελίδες που ακολουθούν περιέχουν hyperliterature γραμμένη από καθιερωμένους αλλά και από νέους συγγραφείς:

· http://www.khazars.com/index-e.html

· http://ezone.org/damaskin

· http://ezone.org./ez/e15/path.html

Επίσης, μέσω της ηλεκτρονικής διεύθυνσης http://users.spark.net.gr οδηγούμαστε στην, ελληνική, Άτυπη Λέσχη νέων Λογοτεχνών. Στην ιστοσελίδα περιέχονται κείμενα, νέα για λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, συνδέσεις.

[2]Ο John Chris Jones στο βιβλίο του The internet and everyone, ellipsis, 2000, το οποίο αρχικώς δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο ως hypertext και στη συνέχεια εκδόθηκε ως βιβλίο, σημειώνει: “Το να γράφει κανείς κείμενα για το διαδίκτυο (ή απλώς να δημοσιεύει τα κείμενά του σε αυτό) συνεπάγεται το «άνοιγμα» των λέξεων του συγγραφέα στα μάτια οποιουδήποτε επιθυμεί να τις δει και, πιθανόν, να επιδράσει διαδραστικά επάνω τους”, σ. 129.

[3]John Chris Jones, ο.π., p.172