|
Ολοι διαφορετικοί, όλοι
ίδιοι
2ο Ενιαίο Λύκειο
Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού
Ομάδα εργασίας Σέρβων της
Κροατίας
Μρκομπράντα Αλεξάνδρα
Μνπάμπιτς Γιοβάννα
Το σύμβολό μας
Η ερμηνεία του συμβόλου
προέρχεται απ’ τον 12ο αιώνα, όταν ζούσε ο Άγιος Σάββας, πρίγκιπας, μονάχος και
πατριάρχης της Σέρβικης ορθόδοξης εκκλησίας, που ιδρύθηκε το 1219. Στις
ταραγμένες μέρες της Σέρβικης μεσαιωνικής ιστορίας, το κράτος ήταν υπό την πίεση
του Βατικανού που ήθελε να επιβάλλει τον καθολικισμό. Εξαιτίας της έλλειψης
ανεξάρτητης εκκλησιαστικής εγκαθίδρυσης, ο Άγιος Σάββας κάλεσε να δημιουργηθεί
Σέρβικη ανεξάρτητη αρχιεπισκοπή και επίσης κάλεσε όλους τους Σέρβους να ενωθούν
ενάντια στην πίεση του Βατικανού. Είπε: «Μόνο η ενότητα θα σώσει τους
Σέρβους» (Samo Sloga Srbina Spasava). Όπως φαίνεται στη Σέρβικη εκδοχή, κάθε
λέξη ξεκινάει με S, που στη Σέρβικη (Κυριλλική) αλφάβητο είναι C, και έτσι
εξηγούνται τα 4C στο σύμβολο. Το όνομα του συμβόλου με τα 4C στα Σέρβικα είναι «Ocili»
και υπενθυμίζει στο λαό την ανάγκη για ενότητα με σκοπό τη διατήρηση της εθνικής
κληρονομιάς.
Ενα μέρος που μου αρέσει
Το αγαπημένο μου μέρος δεν
είναι άλλο από αυτό που έζησα τα παιδικά μου χρόνια και το λένε Μπόροβο. Αλλά
δεν θα μιλήσω γι’ αυτό παρά για ένα ξεχωριστό μέρος για μένα. Το οποίο απέχει
πέντε λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου. Όταν περάσω αυτό τον δρόμο το χωριό
μου βρίσκετε πλέον πίσω μου και δεν βλέπεις πια σπίτια και δρόμους αλλά μια
πανέμορφη θέα, το Δούναβη.
Ο Δούναβης δεν είναι μπλε όπως τον περιγράφει ο Μπετόβεν, στην πορεία έγινε γκρι
λόγο των μολύνσεων και των πολέμων, αλλά παρόλο αυτά παραμένει μαγευτικός.
Το μόνο που μένει είναι να κατέβω δέκα μέτρα κατηφόρα και να περάσω ένα μικρό
λιβάδι στο οποίο υπάρχει ποικιλία από αγριολούλουδα, πολλά δέντρα, τα γουρούνια
και οι αγελάδες έχουν ένα δικό τους μέρος στο οποίο βόσκουν. Και αφού περάσω και
το λιβάδι βρίσκουμε την ακτή του ποταμού. Στο ποταμό βρίσκονται πολλές δεμένες
βαρκούλες με τις οποίες οι άνθρωποι πηγαίνουν για ψάρεμα και βόλτες.
Πολλές φορές μου αρέσει να κάθομαι να κοιτάω και να ακούω τον ήχο που δημιουργεί
και αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να μου πει αν μπορούσε να μιλήσει από την αρχή
από όπου πηγάζει από το βουνό Μέλανα Δρυμού στην Γερμανία μέχρι την εκβολή του
στην Μαύρη Θάλασσα.
Ο τόπος μου έχει την ιστορία
του
Το Μπόροβο υπάρχει περισσότερο
από 700 χρόνια. Εκεί ζουν Σέρβοι και, μέχρι τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το Μπόροβο
ανήκε στη Σερβία.
Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο η ξαναδημιουργημένη Γιουγκοσλαβία αποτελείται από 6
δημοκρατίες: Σερβία, Μαυροβούνιο, Μακεδονία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Σλοβενία και
Κροατία. Από τότε (2ο παγκ. πόλεμο) το Μπόροβο ανήκε στην δημοκρατία της
Κροατίας αλλά και μέχρι σήμερα ζουν αποκλειστικά και μόνο οι Σέρβοι. Το Μπόροβο
και οι γύρω περιοχές είναι πεδινές. Οι άνθρωποι ασχολούνταν με κτηνοτροφία και
με την καλλιέργεια της γης επειδή η γη είναι πολύ γόνιμη. Στην εποχή του 30 ο
Μπάτα δημιούργησε ένα μεγάλο εργοστάσιο παπουτσιών κοντά στο Μπόροβο. Στο
εργοστάσιο δούλευαν κυρίως οι άνθρωποι απ’ τις γύρω περιοχές και πολύ λίγοι
ερχόντουσαν και από μακριά. Για αυτούς τους ανθρώπους φτιάχτηκαν σπίτια γύρω από
το εργοστάσιο και αυτό ήταν η αρχή της δημιουργίας του καινούργιου Μπόροβο το
οποίο και θα γίνει μικρή πόλη. Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο άρχισαν να έρχονται
πάρα πολλοί φτωχοί άνθρωποι απ’ όλη τη Γιουγκοσλαβία για να δουλέψουν στο
εργοστάσιο. Σε πολύ λίγο καιρό το καινούργιο Μπόροβο επεκτάθηκε. Υπήρχε
πληθυσμιακή ποικιλία εθνικοτήτων απ’ όλη τη Γιουγκοσλαβία. Οι περισσότεροι ήταν
Σέρβοι και Κροάτες, οι υπόλοιποι ήταν μειονότητα. Υπήρχαν όμως και μερικοί
Ούγγροι, Γερμανοί, Ρουμάνοι και άλλοι. Με την εξέλιξη του, το καινούργιο Μπόροβο,
μαζί με το Μπόροβο και την πόλη Βούκοβαρ, έγιναν ένα. Έτσι, όλοι μαζί ζούσαμε
ενωμένοι, με αγάπη και σεβόμασταν ο ένας τον άλλον. Μέχρι το 1991. Και τότε
έγινε πόλεμος. 2 Μαΐου οι Κροάτες επιτέθηκαν στο Μπόροβό μου, με σκοπό να
διώξουν όλους τους Σέρβους (εκεί που υπήρχαν πολλοί) που ζούσαν στο δημοκρατία
της Κροατίας. Ο πόλεμος τελείωσε στις 16 Νοεμβρίου και οι Σέρβοι κατάφεραν να
κρατήσουν τα σπίτια τους. Ο πόλεμος ήταν τραγικός με πληθώρα θυμάτων και απ’ τις
δύο πλευρές. Κανένα σπίτι και πολυκατοικία δεν έμεινε όρθιο. Οι Κροάτες
εγκατέλειψαν αυτό το μέρος, το οποίο από τότε λέγεται Σέρβικη Κράινα. Το 1997,
με τη βοήθεια της πολιτικής, οι Κροάτες παίρνουν τη Κράινα και ξαναγυρνούν. Οι
Σέρβοι μπορούν να μείνουν στο πλέον καινούργιο Κροάτικο κράτος αλλά έχουν
ελάχιστα δικαιώματα. Από τότε πολλοί Σέρβοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και
φεύγουν. Αλλά κάποιος αριθμός Σέρβων, οι οποίοι δεν είχαν που να πάνε ή δύναμη
για να φύγουν, παρέμειναν, δυστυχώς ή ευτυχώς;
Ενα καλλιτεχνικό έργο
Bloody fairy
tale
Το περιστατικό που περιγράφει
το ποίημα συνέβη λίγο έξω από το Κραγκούγιεβατς στο Σουμάριτσε στην διάρκεια του
δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
It happened in a land of
farmers on hilly Balkan
far, far away;
a troop of students
died martyred
on one single day.
They were all born
in the same year.
For all of them, the school days were the same:
They were all taken
to the same festivals with cheer,
they were all vaccinated
until the last name,
and they all died on the same day.
It happened in a land of farmers on hilly Balkan
far, far away;
a troop of students
died martyred
on one single day.
It happened in a land
of farmers on hilly Balkan
far, far away;
a troop of students
died martyred
on one single day.
And only fifty-five
minutes
prior the death moment,
a small troop of fidgets
sat beside their school desks
solving the same hard math quest:
“If a traveler goes by foot,
how much time he needs to rest...”
and so on.
Their
thoughts were filled
with same figures and tags
and there was a countless amount
of senseless As and Fs
in their notebooks and in their bags.
It happened in
a land of farmers on hilly Balkan
far, far away;
a troop of students
died martyred
on the same day.
They were
squeezing
a whole bunch of secrets that mattered--
either patriotic or a love letter--
on the bottom of their pockets.
And everyone of them supposed
that he would for a long time,
for a very, very long time
run under the blue sky--
until all math quests on the world
were done and gone by.
Whole rows of
boys
took each other’s hands
and leaving the last school class
went to the execution quietly,
as the death was nothing but a smile.
All friends in rows were,
at the same moment,
lifted up to the eternal domicile.
Desanka
Maksimovic
Οι καθηγητές που συνεργάστηκαν για το
project είναι: Λίλιαν Λουκά, Καλλιόπη Κουτσόπετρα,
Διονύσης Μάινας, Ελένη Τζαβέλα-Φίσερ
<-----
Αρχική
|
