Η γενική σημασία της αντίθεσης
ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην ψευδαίσθηση είναι κατ΄αρχήν προφανής.
Η μορφή της,
και συνακόλουθα
και η λειτουργία της μέσα στο ποίημα εμφανίζεται κυρίως σαν μια διαφορά
αντίληψης: ο άνθρωπος ζει και κινείται μέσα σε ένα κόσμο που σε μεγάλο μέρος του
δεν είναι διαφανής. Το αόρατο , ή αλλιώς το άγνωστο, τον κλείνει από παντού.
Αυτό το μείζον και αόρατο κομμάτι του κόσμου ο άνθρωπος προσπαθεί να το γνωρίσει
μέσα από τη γνώση του εαυτού του, του νου του, που είναι ένα κομμάτι του
"Άπειρου Εγώ", και που γι΄αυτό ακριβώς μπορεί να ανοίξει τη θέα του κόσμου, να
φανερώσει την εικόνα ενός μεγαλύτερου και καλύτερου κόσμου. Σ΄αυτή του τη
διανοητική επιχείρηση ο άνθρωπος, όμως δεν πρέπει να αφεθεί στην ευκολία μιας
εικόνας πλαστής, αλλά να αναζητά και να διεισδύει όσο πιο πολύ γίνεται μέσα στο
απειλητικό άγνωστο, διακινδυνεύοντας με αυτό τον τρόπο την ίδια του την ύπαρξη η
οποία άλλωστε μόνο μέσα από αυτή την επιχείρηση δικαιώνεται και καταξιώνεται ως
ύπαρξη.
Βαγγέλης Αθανασόπουλος,
Εισαγωγή στην "Μπαλλάντα ενός γέρου ναυτικού", Χατζηνικολή
Επιστροφή στο Ημερολόγιο
<-----
Αρχική
|