|
Να διδάξουμε τις αρχές της τεχνολογικής αλλαγής
Ποιος είναι ο ρόλος της «τεχνολογικής εκπαίδευσης» στην ψηφιακή εποχή; Ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής επικοινωνίας Νιλ Πόστμαν στο νέο βιβλίο του «Η Πυξίδα του Μέλλοντος», που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Καστανιώτη γράφει σχετικά:
«Η πρότασή μου όσον αφορά αυτό που ονομάζω "τεχνολογική εκπαίδευση" δεν εννοώ να διδάσκουμε τους νέους πώς να χρησιμοποιούν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Σαράντα πέντε εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν ήδη καταλάβει πώς να χρησιμοποιούν τον ηλεκτρονικό υπολογιστή χωρίς καθόλου βοήθεια από τα σχολεία. Αν τα σχολεία δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό στην επόμενη δεκαετία, όλοι θα γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιούν υπολογιστές. Αλλά αυτό που δεν θα γνωρίζουν, όπως κανείς από εμάς δεν γνωρίζει για οτιδήποτε αυτοματισμούς στις ταινίες και την τηλεόραση, είναι ποιες είναι οι ψυχολογικές, κοινωνικές και πολιτικές επιδράσεις των νέων τεχνολογιών. Και αυτό είναι ένα αντικείμενο που θα έπρεπε να είναι κεντρικό στα σχολεία. Απαιτεί κάποια γνώση της ιστορίας της τεχνολογίας, των αρχών της τεχνολογικής αλλαγής, και των οικονομικών και κοινωνικών μεταβολών τις οποίες αναπόφευκτα επιβάλλει η τεχνολογία».
Αδιάφοροι μαθητές
«Αν επιθυμούμε οι μαθητές να ζουν έξυπνα σε μια τεχνολογική κοινωνία, δεν καταλαβαίνω πώς αυτό μπορεί να συμβεί αν αγνοούν την πλήρη σημασία και το πλαίσιο της τεχνολογικής αλλαγής. Θα έπρεπε να προσθέσω εδώ, βασιζόμενος στη δική μου παρατήρηση των μαθητών σε ξένες χώρες, ότι οι Αμερικανοί μαθητές είναι οι πιο αδιάφοροι που έχω συναντήσει έως τώρα. Ο μέσος Αμερικανός μαθητής δεν μπορεί να σου πει, αφήνοντας ένα περιθώριο λάθους χιλίων χρόνων, πότε εφευρέθηκε το αλφάβητο, ή αφήνοντας ένα περιθώριο σφάλματος διακοσίων ετών, πότε εφευρέθηκε η τυπογραφία των κινητών στοιχείων, χωρίς καν να διατυπώσουν οτιδήποτε κατανοητό για τις ψυχολογικές ή κοινωνικές συνέπειες αυτών των εφευρέσεων. Θα ήταν άξιο γέλιου, αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο να σκεφτούμε ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους θα εμπιστευτούμε τις χρήσεις της "λεωφόρου της πληροφορίας"».
Τι να διδάξουμε
«Ας γίνω όμως σαφής σε αυτό το σημείο. Δεν έχω αντίρρηση σε ένα σχολείο με ενσύρματες αίθουσες συνδεδεμένες με το Διαδίκτυο ή να φέρνουμε προσωπικούς υπολογιστές στους μαθητές, υποθέτοντας, φυσικά, ότι το σχολείο έχει αρκετά χρήματα. Αυτό σημαίνει να πληρώνει καλά τους δασκάλους, να μπορεί να προσλάβει αρκετούς καθηγητές για να μειώσει αισθητά τον αριθμό των τάξεων, και να μην έχει ελλείμματα σύγχρονων βιβλίων. Η θέση μου είναι ότι αν πρόκειται να κάνουμε την τεχνολογική εκπαίδευση μέρος του σχολικού προγράμματος,
ο στόχος του θα πρέπει να είναι να διδάσκουμε τους μαθητές πώς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία παρά πώς να χρησιμοποιούνται από αυτή. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η χρήση της τεχνολογίας επηρεάζει την κοινωνία στην οποία ζουν, όπως επίσης και τις προσωπικές τους ζωές. Αυτό είναι κάτι που δεν κάναμε με την τηλεόραση και φοβάμαι πως δεν κάνουμε και τώρα με την τεχνολογία των υπολογιστών».
<-----
Αρχική
|
