|
Μιχάλης Δερτούζος
«Εχει και το Internet ανθρωπιά»
Ο γκουρού της πληροφορικής, ο πατέρας του Internet και προφήτης του κυβερνοχώρου είναι ένας μεγαλόσωμος, όλο ζωή, άντρας που γελάει χαρούμενα, ρίχνει το μπουφάν ανέμελα στον ώμο και χαϊδεύει με τρυφερότητα τη σύντροφό του στο μάγουλο. Η Catherine Lidell Dertouzos βεβαιώνει ότι όποιος εργάζεται στον χώρο της πληροφορικής δεν είναι απαραίτητα ένας άνθρωπος με σιδερένια μάσκα και χωρίς αισθήματα, όπως πολύς κόσμος πιστεύει, και φαίνεται να συμφωνεί με τον Μάικ ότι οι άγγελοι και οι διάβολοι δεν είναι στις μηχανές αλλά μέσα μας.
Ο καθηγητής Μιχάλης Λ. Δερτούζος, διευθυντής από το 1974 του Laboratory of Computer Science στο φημισμένο ΜΙΤ, βρέθηκε στη χώρα μας και για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη με αφορμή το πρώτο Συνέδριο Ηλεκτρονικού Εμπορίου στη ΝΑ Ευρώπη.
Ενας άντρας χαρισματικός, γοητευτικός, προσηνής και τόσο ενημερωμένος, που μπορεί να προβλέπει το μέλλον επιλέγοντας να συμμετέχει στη δημιουργία του. Ακόμη και αν το σκηνικό της σύλληψης των δημιουργικών ιδεών είναι ένα ταβερνάκι στο Μέτσοβο, με τους κατάλληλους ανθρώπους να γεύονται κόκκινο κρασί και ψητά λουκάνικα αναζητώντας τον τρόπο να φτιαχτεί ένα κονσόρτσιουμ βασισμένο στο παγκόσμιο Διαδίκτυο. Ετσι μπήκαν οι ρίζες ενός οργανισμού που ονομάστηκε τελικά World Wide Web Consortium ή W3C, το οποίο θέτει σήμερα τα στάνταρντ για το παγκόσμιο Διαδίκτυο στο οποίο συνυπάρχουν 350 εταιρείες και οργανισμοί. Το Internet και το μέλλον που μας επιφυλάσσει ελαχιστοποιεί τις ηλεκτρονικές αποστάσεις μεταξύ των χωρών και το ηλεκτρονικό εμπόριο αναδεικνύεται η ατμομηχανή που πίσω της κουβαλάει όλη τη νέα ψηφιακή οικονομία.
Οι απόψεις του καθηγητή σε πολύ σοβαρά ζητήματα διατυπώθηκαν με βαθιά γνώση και συχνά με αίσθηση χιούμορ δημιουργώντας εντύπωση με την επανάληψη των λέξεων πρόκληση, αιματοχυσία, άνθρωπος.
Διαφορά πλουσίων και φτωχών
«Κάτι που με ενοχλεί πάρα πολύ είναι η διαφορά μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών. Μιλάμε για παγκόσμιο Διαδίκτυο και με πιάνουν τα γέλια όταν ακούω το επίθετο "παγκόσμιο", γιατί μόνο 1,7% του πληθυσμού της γης είναι συνδεδεμένο αυτή τη στιγμή με το "παγκόσμιο" Διαδίκτυο. Οι φωνές των Αφρικανών, των Ινδών, των Κινέζων και των φτωχών όλων των χωρών του βιομηχανικού κόσμου δεν ακούγονται παρά μόνο μέσα από τις τηλεοπτικές γραμμές όπου ακούμε αυτά που θέλουν άλλοι να ακουστούν. Εχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ώσπου να συνδεθεί όλος αυτός ο πληθυσμός. Και αν δεν γίνει αυτό, το πρόβλημα θα έχει ως εξής: οι πλούσιοι θα μπορούν να αγοράζουν μηχανήματα, να έχουν ηλεκτρονικό εμπόριο, να γίνονται πιο παραγωγικοί και ως εκ τούτου πιο πλούσιοι. Οι φτωχοί θα παραμένουν εκεί που είναι. Αυτό θα πει "άνοιγμα". Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου που μπορούμε να έχουμε πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες να αποτελούνται μόνο από ένα άτομο».
Η γεφύρωση του χάσματος
«Ο πρώτος και βασικός τρόπος είναι η φιλανθρωπία και μαζί η παιδεία. Ως παράδειγμα θα αναφέρω μια προσπάθεια που κάναμε για την οικονομία του Νεπάλ αναζητώντας πολίτες που θα προσφέρουν υπηρεσίες στη Διεθνή Αγορά από απόσταση. Γρήγορα ανακάλυψα ότι μόνο το 1/3 των Νεπαλέζων γνώριζαν γράμματα, από αυτούς μόνο 20% μιλούσαν αγγλικά και από αυτούς 15%-20% είχαν κάποια ικανότητα γραφείου. Ετσι καταλήξαμε στο 1% του Νεπάλ που είναι και οι άνθρωποι που δουλεύουν. Τα προβλήματα παιδείας και υποδομής δεν είναι κάτι καινούργιο. Με τους Low Earth Orbit Satellite που είναι φτηνοί δορυφόροι και αρχίζουν να πετούν το 2000 μπορούμε να κάνουμε κάτι. Οταν είναι πάνω από τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο είναι πάρα πολύ απασχολημένοι γιατί μεταφέρουν πληροφορίες, ενώ πάνω από την Αφρική ή τις Ινδίες δεν έχουν δουλειά. Ο πλούσιος πληθυσμός της γης μπορεί να τους αφήσει ανοιχτούς σχεδόν χωρίς να πληρώσει τίποτε παραπάνω, προσφέροντας μια ραχοκοκαλιά επικοινωνιών στον κόσμο της Αφρικής, των Ινδιών και της Κίνας. Εταιρείες μπορούν να προσφέρουν με έκπτωση μηχανήματα. Η Παγκόσμια Τράπεζα, που μπορεί να κάνει 15 δισ. δολάρια δάνεια τον χρόνο, μπορεί να πάρει τοχρησιμοποίηση το σύνολο των δανείων αυτών και να σπρώξει την υποδομή της αγοράς της πληροφορικής. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αρκεί να υπάρχει θέληση. Θέληση, θέληση και να μην το ξεχνάμε. Γιατί αν το ξεχάσουμε θα γίνει αιματοχυσία».
«Σύμφωνα με ένα δικό μου σύστημα μέτρησης, τον περασμένο Ιανουάριο ο τζίρος στο Internet ήταν γύρω στα 50 δισ. δολάρια τον χρόνο· τον προηγούμενο χρόνο με το ίδιο σύστημα μέτρησης ήταν 15 δισ. δολάρια. Πιο πριν ήταν 2 δισ. και νωρίτερα μηδέν. Πού πάμε; Με δική μου εκτίμηση πάμε στα 4 τρισ. δολάρια τον χρόνο μέσα σε περίοδο 20-25 ετών. Αυτές οι συναλλαγές γίνονται σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ των πλουσίων χωρών του βιομηχανικού κόσμου κυρίως Αμερική και μετά Γερμανία, Βρετανία, Ιαπωνία».
Η πληροφορική του μέλλοντος
«Ενα από τα πρώτα πράγματα που θα δούμε είναι η χρήση της ανθρώπινης ομιλίας. Εγώ συνομιλώ με τον υπολογιστή μου στη Βοστώνη, τον Jupiter, και με πληροφορεί σχετικά με τον καιρό. Μόνο όμως γι' αυτό. Η τεχνολογία έχει φθάσει στο σημείο να γίνεται αντιληπτό το 97% των ομιλουμένων προτάσεων σε θέμα στενό. Επαναλαμβάνω, πολύ στενό. Π.χ., "τιμές των μετοχών στην αγορά". Σε έξι-επτά χρόνια θα το δούμε αυτό επαγγελματικά σε μηχανήματα και λογισμικά. Το δεύτερο θα είναι η αυτοματοποίηση. Γιατί, αν και κρατάμε φτυάρια υψηλής τεχνολογίας, ακόμη φτυαρίζουμε. Κάτι άλλο που θα γίνει είναι η εργασία από απόσταση. Στις Ινδίες υπάρχουν περίπου 50 εκατομμύρια Ινδοί με γνώσεις αγγλικής που μπορούν να παρέχουν εργασία γραφείου στη Νέα Υόρκη, στη Φραγκφούρτη ή στο Λονδίνο για 2 δολάρια την ώρα. Μιλάμε για δουλειές γραφείου που αποτελούν τη μισή οικονομία του βιομηχανικού κόσμου και για ένα ηλεκτρονικό εμπόριο που δημιουργεί θέσεις εργασίας και δεν τις καταργεί. Υπάρχει ένδειξη ότι ο αριθμός των θέσεων που δημιουργούνται είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των θέσεων που χάνονται. Το κακό είναι ότι τις νέες θέσεις δεν τις παίρνουν αναγκαστικά αυτοί που έχασαν τις παλιές. Ορισμένοι προσαρμόζονται, άλλοι όχι και εκεί χρειάζεται μια άλλη κοινωνική προσέγγιση καθώς αυτή η μετάβαση προς τη νέα οικονομία επιταχύνεται».
Το Διαδίκτυο είναι σαν καμήλα
«Το Internet είναι σαν καμήλα. Εχει δύο λόφους. Ο πρώτος ενισχύει το tribalism, την τάση του ανθρώπου να ανήκει σε ομάδες με κοινά χαρακτηριστικά, σκοπούς και πόνους. Το Internet και το Web βοηθούν να γίνει αυτό γιατί μπορεί να συνομιλούν μεταξύ τους άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα από όλο τον κόσμο. Οι virtual neighborhoods, οι εικονικές γειτονιές, καλύπτουν αυτή την ανθρώπινη ανάγκη. Αυτό δυναμώνει με το Internet. Οπως και η διαφορετικότητα. Σε μια εικονική γειτονιά θαυμαστών παλαιάς μουσικής, για παράδειγμα, θα συναντώνται και θα γνωρίζονται μια Ελληνίδα και ένας Τούρκος που ανήκουν σε άλλη φυλετική γειτονιά αναπτύσσοντας σχέσεις. Αυτό θα είναι το "εμείς" του αύριο, αλλά θα παραμένει πάντα η γειτονιά που λέγεται οικογένεια και αυτό που ονομάζω "δυνάμεις της σπηλιάς", και είναι ο φόβος, η αγάπη κτλ.».
«Oxygen»: το νέο σχέδιο
«Είναι το νέο μας σχέδιο για τα συστήματα του μέλλοντος με στόχο το doing more by doing less (να κάνεις περισσότερα κάνοντας λιγότερα). Πάσχουμε από ελεύθερο χρόνο και η ανθρώπινη απληστία δεν μας αφήνει να επιλέξουμε την ηρεμία. Ισως αν πλουτίσουμε μετά από 200-300 χρόνια, αν δεν έχει γίνει πόλεμος, να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τους εαυτούς μας περισσότερο από τα τρία αντικείμενα που έκαναν τις τρεις επαναστάσεις: το άροτρο και την αγροτική επανάσταση, το μοτέρ και τη βιομηχανική επανάσταση και τον κομπιούτερ και την πληροφορική επανάσταση.
Με φοβίζει αυτό το χάσμα πλουσίων και φτωχών. Διαβάζοντας από Λάο Τσε ως Θουκυδίδη βλέπεις ότι κάθε φορά που γίνονται "ανοίγματα" οι φτωχοί επαναστατούν. Το χάσμα πρέπει να γεφυρωθεί. Ο φίλος μου Μπιλ Γκέιτς διέθεσε 1 δισ. δολάρια για υποτροφίες παιδιών από φτωχά γκέτο. Αυτό μπορεί να γίνει ένα καλό παράδειγμα για να τον μιμηθούν και άλλοι. Είναι ανθρώπινο πρόβλημα και είναι θέμα ανθρώπινης θέλησης. Εξάλλου η πολιτική είναι η μετάφραση της ανθρώπινης θέλησης. Αν οι πολιτικοί σας δεν φημίζονται για τα ανθρωπιστικά τους αισθήματα, τότε ψηφίστε άλλους. Γι' αυτό εφηύραμε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα».
<-----
Αρχική
|
