Ισχυρίζεται ότι θα εγκαταλείψει τη συγγραφή, μα έχει ήδη προαναγγείλει την έκδοση μιας συλλογής διηγημάτων (Μάρτιος 2002) και ενός μυθιστορήματος (Σεπτέμβριος 2002). Ο Stephen Κing γλεντάει όταν γράφει ­ και του φαίνεται. Ξέρει να παίζει με την αφήγηση και τον αναγνώστη. Ναι, σίγουρα ο Στίβεν (ή... Στέφεν) Κινγκ έχει δημοσιεύσει μερικές αδιάφορες ή προχειρογραμμένες ιστορίες. Είναι επόμενο για κάποιον που εκδίδει δύο, τουλάχιστον, βιβλία τον χρόνο. Πολλοί στο άκουσμα του ονόματός του υψώνουν το φρύδι και μουρμουρίζουν την κακιά λέξη «παραλογοτεχνία». Όμως ακόμη περισσότεροι τον διαβάζουν απνευστί. Στα μειονεκτήματα του πολυγραφότατου συγγραφέα, οι εχθροί του σημειώνουν τις υψηλές πωλήσεις: πάνω από τριάντα παγκόσμια best sellers. Με άλλα λόγια, πάνω από τριακόσια εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. «Πεζογραφία ευρείας κατανάλωσης», λένε και ξεμπερδεύουν. Μπορείτε να αναζητήσετε τα βιβλία του Κing σε οποιοδήποτε αεροδρόμιο. Ακόμα και στο περίπτερο του απομακρυσμένου νησιού που διαλέξατε να κάνετε διακοπές.

Αυτός ο καλός κύριος με το χαμόγελο κρύβει σκοτάδια στο μυαλό του και γκρεμούς. Σελίδα τη σελίδα, χτίζει έναν κόσμο και σε κλείνει μέσα. Σπρώχνεις τους φόβους σου κάτω από το χαλάκι; Ο Κing είναι εδώ για να τους ξεσκεπάσει και να τους φέρει μπρος στα μάτια σου. Στις συνεντεύξεις του καμώνεται πως δεν κατέχει από λογοτεχνία, αυτός που παραθέτει Σεφέρη για μότο στα κείμενά του. Έχει καταπιεί με τις οκάδες τα βιβλία και δεν του φαίνεται, γιατί αναπαύονται καλομασημένα στο στομάχι του. Μην σας ξεγελά η σκηνοθεσία, τα βιβλία του μιλούν αλλιώς: «Το Αυτό», «Το καλοκαίρι της διαφθοράς», «Οργή», «Νυχτερίτες», «Χρήσιμα Αντικείμενα», «Αϋπνία», «Λάμψη», «Κάρυ». Θέλει να ξύσεις με το νύχι σου τη στιλβωμένη επιφάνεια ­ και τότε, λάμπει από κάτω το σκοτάδι. «Σηκώστε τον ποδόγυρό σας, κυρίες μου, μπαίνουμε στην Κόλαση» (Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς).

Ο Stephen Κing έχει πατήσει τα πενήντα πέντε. Ζει μια εξοργιστικά φυσιολογική ζωή, με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους στην Πολιτεία του Μαίην, μακριά από τη βουή των μεγαλουπόλεων. Το 1999 κόντεψε να σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα, γεγονός που καθυστέρησε για μερικούς μήνες την έκδοση του καινούριου του βιβλίου Οn writing (Ρaperback, Ρocket Βooks, 2001). Τo συγκεκριμένο βιβλίο αφορά την τέχνη της συγγραφής και σε αυτό ο μετρ του τρόμου αποκαλύπτει τα τεχνάσματα και την τεχνική του. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε «κλασικό» (Τhe Wall Street Journal). Η Washington Ρost Βook World σημειώνει ότι «πρόκειται για απολαυστικό συνδυασμό αυτοβιογραφίας και παραινετικού λόγου, έμπνευσης και διδαχής». Η USΑ Τoday μιλά για μια «μαγευτική παρουσίαση της εξέλιξης ενός από τους πιο εργασιομανείς παραμυθάδες». Μα ποιος είναι επιτέλους ο τόσο αμφιλεγόμενος κύριος Κing; Πώς μιλά ο ίδιος για τον εαυτό του και το έργο του;

«Εδώ δεν είναι Ολυμπιάδα ηθικής συμπεριφοράς, δεν είναι εκκλησία. Είναι συγγραφή, διάβολε, δεν είναι πλύσιμο αυτοκινήτου, δεν είναι μακιγιάζ. Αν μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά, πάμε παρακάτω. Αν δεν μπορείς ή δεν θέλεις, ήρθε η ώρα να κλείσεις το βιβλίο και να κάνεις κάτι άλλο. Ίσως να πλύνεις το αυτοκίνητο". (Οn writing)

«Η μεγάλη γοητεία της λογοτεχνίας τρόμου διά μέσου των αιώνων είναι ότι λειτουργεί σαν πρόβα των δικών μας θανάτων.[...] Ίσως συμβαίνει αυτό, επειδή ο συγγραφέας ιστοριών τρόμου πάντα φέρνει άσχημα νέα: θα πεθάνεις, σου λέει. Κάτι κακό θα σου συμβεί, μπορεί καρκίνος, μπορεί εγκεφαλικό, μπορεί αυτοκινητικό, αλλά πάντως θα συμβεί. Και σε πιάνει σφιχτά από το χέρι, σε οδηγεί στο δωμάτιο και σε βάζει ν' ακουμπήσεις εκείνο το πτώμα κάτω από το σεντόνι... Και σου λέει, ακούμπα εδώ... κι εδώ... ».

ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙG ΜΑC

«Είμαι το λογοτεχνικό ανάλογο του Βig Μac και της τηγανητής πατάτας. Το είπα και το υπερασπίζομαι. Το μόνο που μπορώ να πω ­ και αυτό είναι και η απάντησή μου σ' όσους κριτικούς γράφουν ότι η δουλειά μου είναι αδέξια και ορισμένες φορές κουραστική ­ είναι ότι αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω»

Η μέρα που δεν με μάλωσε η Τάμπυ...

Ο Stephen Κing αποκαλύπτει πώς έγραψε το βιβλίο του Οn writing (Περί συγγραφής)

«Άρχισα να γράφω το βιβλίο τον Νοέμβριο του 1997 και, παρ' όλο που συνήθως μου παίρνει τρεις μήνες για να ολοκληρώσω την πρώτη γραφή, τον Φεβρουάριο βρισκόμουν μόλις στα μισά. Το άφησα στην άκρη. Η μυθοπλασία έχει πάντα την πλάκα της, αλλά το να γράφει κανείς ένα "αλλιώτικο" βιβλίο ήταν αληθινό βασανιστήριο... Το καλοκαίρι του 1999 αποφάσισα να το τελειώσω. Είχα σχεδιάσει τη δομή του στο μυαλό μου: θα ανέφερα καταστάσεις και γεγονότα που με διαμόρφωσαν ως συγγραφέα, θα επέμενα στον μηχανισμό της συγγραφής, θα απαντούσα σε όλες τις ερωτήσεις που ήθελα να μου κάνουν και που ποτέ δεν μου έκαναν: ερωτήσεις σχετικές με τη γλώσσα».

Και τότε συνέβη το αυτοκινητιστικό ατύχημα. Ένα φορτηγό χτύπησε τον Κing έξω από το σπίτι του. Ο συγγραφέας κόντεψε να μείνει παράλυτος, κυκλοφορούσε μήνες με αναπηρικό καροτσάκι. Σταμάτησε να γράφει.

«Μετά το ατύχημα, δεν ήθελα καθόλου να γράψω. Πονούσα πολύ, ακόμα και το να κάθομαι στο αναπηρικό καροτσάκι ήταν επώδυνο. Ένιωσα ότι στεκόμουν μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Είχα αντιμετωπίσει τρομερές καταστάσεις κι άλλες φορές στη ζωή μου. Η συγγραφή με είχε βοηθήσει να τα βγάλω πέρα. Τώρα, άκουγα διαρκώς στο μυαλό μου εκείνη τη φωνή... Μου έλεγε ότι ήρθε η ώρα να γράψω... Και ότι έπρεπε να αρχίσω σήμερα.

Στο τέλος, τη λύση την έδωσε η γυναίκα μου, η Τάμπυ. Η Τάμπυ είναι αυτή που διαρκώς με μαλώνει, επειδή δουλεύω πολύ. Στήβι, φωνάζει, κάνε ένα διάλειμμα. Όταν εκείνο το πρωινό του Ιουλίου της είπα πως ήταν καιρός να επιστρέψω στο γράψιμο, περίμενα ολόκληρη διάλεξη. Με άφησε έκπληκτο, όταν μου είπε: "Θα σου φέρω ό,τι χρειάζεσαι στο πίσω χολ. Έχει πολλές πρίζες και βολεύει για τον υπολογιστή, τον εκτυπωτή και έναν ανεμιστήρα". Α, είχε πολλή ζέστη εκείνο το καλοκαίρι... Τα τακτοποίησε όλα τέλεια και τσούλησε το καρότσι μου στη μικρή φωλιά. Με φίλησε στο μέτωπο και με άφησε να ανακαλύψω αν πράγματι είχα κάτι να πω. Αποδείχθηκε ότι είχα...».

Αξίζει να διαβάσετε

Περισσότερα από 40 μυθιστορήματα του Στίβεν Κινγκ κυκλοφορούν στα ελληνικά. Αξίζει να διαβάσετε τα:

* Stephen Κing, Οn Writing, Ρaperback, Ρocket Βooks, 2001

* «Οργή», Εκδ. Κέδρος, 1998, μτφ. Βασίλης Κιζήλος

* «Το Αυτό», Εκδ. Το Κλειδί-Λιβάνη, 1994, μτφ. Α. Σωτηρίου

* «Νυχτερινή Βάρδια», Εκδ. Το Κλειδί-Λιβάνη, 1992, μτφ. Γιάννα Αναστοπούλου

* «Το καλοκαίρι της διαφθοράς», Εκδ. Επιλογή, 1992, μτφ. Σ. Καραγιάννης - Δ. Ναζίρης

* «Καρδιές στην Ατλαντίδα», Εκδ. ΒΕLL, 2000, μτφ. Μιχάλης Μακρόπουλος (την κινηματογραφική διασκευή του θα δούμε την ερχόμενη εβδομάδα στις αθηναϊκές αίθουσες)

* «Σάκος με κόκαλα», Εκδ. ΒΕLL, μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (έχει επίσης γίνει ταινία)

* «Το Κοράκι», Εκδ. Νέα Σύνορα, 1996, μτφ. Λ. Καλοβυρνάς

* «Ο Αδύνατος» ( με το ψευδώνυμο Μπάκμαν) Εκδ. Κέδρος, μτφ. Σ. Ανδρεοπούλου

... ΣΑ ΝΑ ΦΙΛΟΥΣΕ ΩΜΟ ΣΥΚΩΤΙ

Ατάκες από τα βιβλία του

«Ο Τεντ δεν είπε τίποτα, αλλά μου χάρισε ένα παράξενο, ζορισμένο χαμόγελο που με έκανε να σκεφθώ πως, ίσως, αναρωτιόταν τι γεύση είχα» ("Οργή")

«Ο Μπιλ σκέφτηκε: Ξέρω πού υπάρχουν οι άσπρες ερημιές. Ακριβώς ανάμεσα στον μπαμπά μου και τη μαμά μου επάνω στον καναπέ» ("Το Αυτό")

«Πιστεύω ότι υπάρχουν επιβλαβή από πνευματική άποψη μέρη, κτίρια όπου το γάλα του σύμπαντος κόβει και ξινίζει. Εκείνη η εκκλησία ήταν ένα τέτοιο μέρος» ("Τζερούσαλεμς Λοτ", από τη "Νυχτερινή Βάρδια")

«Όταν τη φιλούσε, ένιωθε σαν να φιλούσε ζεστό, αλλά ωμό, συκώτι» ("Το καλοκαίρι της διαφθοράς")