Η θυσία της Ηλέκτρας
Αποστόλου στις 26 Ιούλη 1944
Στους δρόμους της Αθήνας βρίσκεται πεταμένο ένα
πτώμα γυναίκας φριχτά παραμορφωμένο και μισοκαμένο. Είναι το σώμα της ηρωίδας
Ηλέκτρας Αποστόλου, μιας από τις πιο φωτεινές μορφές του κινήματος της Εθνικής
Αντίστασης. Την πιάσανε τα ελληνόφωνα χιτλερικά καθάρματα, οι σαδιστές της Ειδικής
Ασφάλειας. Την βασάνισαν φριχτά μέρες ολόκληρες. Μη μπορώντας να κλονίσουν την
αδάμαστη θέληση της την μαστιγώνουν με συρματένιο βούρδουλα, καίνε το κορμί της
με πυρωμένα σίδερα, τη βάζουν να περπατήσει πάνω σ' αναμένα κάρβουνα και τέλος
την κρεμούν από τις μασχάλες και τη βασανίζουν ως την τελευταία της πνοή.
Γνήσια θυγατέρα της
αδούλωτης Ελλάδας η Ηλέκτρα, αντιμετωπίζει αλύγιστη τα μαρτύρια χωρίς να βγάλει
λέξη από το στόμα της. Στις ερωτήσεις των δημίων της που προσπαθούσαν να την
κάνουν να μαρτυρήσει μυστικά του αγώνα απαντά περήφανα και λακωνικά.
- Πώς σε λένε;
- Ελληνίδα.
- Πού κάθεσαι;
- Στην Ελλάδα.
- Τι δουλειά κάνεις;
- Υπηρετώ τον ελληνικό λαό.
Ιστορία της
Αντίστασης 1941-1945, τ. 4ος, σ. 1417.
Η ηρωίδα Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Στις 5 Σεπτέμβρη 1944 εκτελέσθηκε στο Σκοπευτήριο
της Καισαριανής η ηρωίδα επονίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου.
Είχε γεννηθεί από Σπαρτιάτες γονείς στις 16
Ιούλη 1927 και ζούσε στην Αθήνα. Ήταν
μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ όπου είχε ανάπτυξη έντονη εθνικοαπελευθερωτική
δράση, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Μιλούσε και έγραφε τέσσερις ξένες γλώσσες και όταν τη βασάνιζαν οι
χιτλερικοί στην οδό Μέρλιν τους
μαστίγωνε στη γλώσσα τους.
Για πρώτη φορά την είχαν πιάσει στις 16 Ιούνη
1944. Την άφησαν προσωρινά ελεύθερη ύστερα από κράτηση 25 ημερών, αφού οι
γονείς της πλήρωσαν 25 λίρες. Αλλά η Ηρώ συνέχισε απτόητη με μεγαλύτερο
ενθουσιασμό τη δράση της και τη συνέλαβαν για δεύτερη φορά ύστερα από κατάδοση,
στις 31 Ιούλη 1944, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Το απόγευμα εκείνης της ημέρας
είχε τελειώσει τις αποφοιτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου και έκανε ωραία σχέδια
για το μέλλον.
Ας σημειωθεί ότι στις συστάσεις της μητέρας της,
μετά την προσωρινή απόλυση της να σταματήσει για λίγο την πατριωτική δράση της
και να προσέχει απάντησε: «Μαμά, ντροπή
να το λέτε αυτό εσείς μια Σπαρτιάτισσα».
Επί 4 ημερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους
συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που
της έκαναν απέδωσαν.
Στις 5 του Σεπτέμβρη 1944 μαζί με άλλους
πατριώτες (ανάμεσα τους, μια κοπέλα 20 χρονών και ένα 12χρονο παιδάκι )
οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Η εκτέλεσή τους έγινε ανά πεντάδες.
Ιστορία της Αντίστασης 1941-1945,
τ. 4ος, σ. 1443.